با سلام خدمت آقاي دكتر
دختري هستم 27 ساله اما تاكنون يك خواستگار جدي نداشتم منظورم خواستگار به معناي واقعي است ميدونيد تا حالا موارد زيادي براي خواستگاري اومدن ولي فقط يكبار اومدن و ديگه خبري نشده و هر بار كه اينجوري ميشه با خودم ميگم من چه  ايرادي داشتم و به چه دليل اونا نخواستن. كاشكي حداقل دليلشو ميدونستم. وقتي هم فكرشو مي كنم ميبينم خوب هم تحصيلاتم بالاست هم شاغل هستم هم ماشين دارم قيافه هم كه خوبه پس مشكل كجاست حالا نميگم كسايي كه اومدن همه چي تموم بودن اتفاقا خيلي معمولي بودن.  روابط اجتماعي ام خوبه ولي بازم نميدونم. اصلا انگاري هيچ كس منو نميبينه.هيچ كس منو دوست نداره.يعني ميشه تو اين دنيا هيچ كس منو دوست نداشته باشه. آخه من از دوست دختر دوست پسر بازي بدم مياد يعني حوصلشو ندارم آخه من 27 سالمه ديگه وقت ازدواجمه. در ضمن من به جز چند مورد كه اونا هم بدرد نخور بودن با كسي دوست نبودم . حالا به نظر شما من بايد چي كار كنم همش اطرافيانم به من ميگن چرا مجردي چرا ازدواج نميكني انگاري دست خودمه خوب من كه نميتونم برم خواستگاري . اگه ميشه راهنمايي بفرمائيد. سپاسگزارم.

----------------------------------------

دکتر شیری :

سلام
من نامه تون را خوندم و  کمی متوجه شدم که ترس از تنها ماندن چگونه شما را در بر گرفته ست

با توجه به اینکه اکثر موارد را برسی کرده اید  بعدش به من میل زده اید ، راهکارهای زیر به ذهنم میرسه:

  1. شما ممکنه رفتارهایی ضد مرد داشته باشید که حواستان بهش نباشد مثلا در زبان بدنِ، در طرز معاشرت،  در کنایه های احتمالی ، در سکوتهای بدموقع
  2. ممکنه شما در فضاهای مناسبی دیده نشوید یعنی معاشرتهای شما در فضاهایی باشه و با آدمهایی باشه ( کاری- تحصیلی- محل ورزشتون- فامیلهاتون ) که نتونید شایستگیهای خودتون را نشان دهید
  3. ممکن است تیپ شخصیتی شما بیش از مقدار لازم درونگرا باشد
  4. بلد بودن مهارتهای ارتباطی باعث میشه شما خواستگاران در سن و سال خودتان را نیز بهتر درک کنید و به راحتی پس نزنید. متوجه هستید که طبق هرم سنی ج .ن .س. ی ایران  دختران گروه سنی ۲۵ تا ۳۰ سال ، تعداد بیتشری هستند از پسران گروه سنی ۳۰ تا ۳۵ سال که معمولا ازدواج با دختران کم سن و سال تر از خود میکنند ! پس واقع بینی ایجاب میکند دختران ۲۵ تا ۳۰ سال مراقب ازدواج خود باشند